Niech stanie się scenariusz!

Fajne jest to, że po zanotowaniu jakiegoś pomysłu odpuszczasz i ruszasz dalej, szukając kolejnego. Ja jak już wpadnę na jakiś motyw to doklejam do niego wszystko inne, eksploatuję do bólu. Na pewno wypróbuję:)

Ja się łapię, że jak się zatrzymam na motywie, to tracę masę czasu na obudowanie go, a potem brakuje mi czasu na resztę. A zatem wszystko szkicuję, a większość staram się improwizować. A motyw nigdy nie przepada, jak usiądę drugi raz do sesji, to mam go już wyróżnionego w zeszycie na kolejną sesję.

"...czytałbym cię z wypiekami..."

Z bułeczką pełnoziarnistą czy raczej ciastem drożdzowym? ;)

Szybciej z własna pizzą lub chlebem na zakwasie. :)

dzięki świetny wpis.

intrygujące jest znaczenie słów w Twoim tworzeniu. mój proces jest bardzo podobny, choć myślę głównie obrazami.

WekT, co masz na myśli przy znaczeniu słów?

Furiath,

Twoja idea zredagowania noty blogowej dot. indywidualnego procesu tworzenia scenariusza / szkicu / notatek do sesji RPG brzmi co najmniej super :) Postaram się go przeczytać od dechy do dechy już po pracy, bo teraz jestem zasypany trochę robotą.

Cichą nadzieją oczekiwałbym tego samego przynajmniej od Draszka, Anioła Gniewu i kilku innych osób - fajnie byłoby rzucić okiem na takie zestawione obok siebie procesy generowania materiałów pomocniczych do sesji ;]

Pozdrawiam!

Pisząc coś takiego, łatwo ulec autolansowi i przypudrować kilka rzeczy, aby pokazać internautom jak to płynniej i bardziej spójnie wymyśliło się super scenariusz. Z chęcią przeczytałbym podobne wspomnienia, o ile byłyby szczere, bez tricków w stylu wybierania swojej fajnej sesji sprzed dwóch lat i opisania jej. :)

Furiath,

Jasne, tu się zgadzam z Tobą - bez popadania w megalomanię, tylko zaś 100% natural i bez ściem.

Ja, kiedy jeszcze ponad rok temu próbowałem coś skrobać do L5R 4ed, popadałem w przesadny (niepoprawny) pedantyzm i bardziej skupiałem się na szczegółach i formie, które mnie wypompowywały oraz na dopieszczeniu szaty graficznej* swoich 'notatek' (jeśli tak je nazwać w ogóle), które wręcz miałyby konkurować z przepięknie wydawanymi podręcznikami do linii 4 edycji, co było dla mnie najnormalniejszą w świecie porażką i po kilku godzinach takiego pieprzenia się w estetyce wysuszałem się niemal całkowicie z energii ki i traciłem tym samym bakcyla z zapałem ;]

* professional layout, pełen kolor, okraszanie tekstu grafikami na zasadzie przetwarzania strzelanych foto z filmów na takie quasi szkicowane / malowane obrazki, a takich filmów z gatunku jidaigeki i chanbara mam kilkaset w swojej kolekcji, więc wyobraź sobie jak wyglądał i ile trwał tenże proces poszukiwawczy 'doskonałych ujęć' przez niepoprawnego perfekcjonistę - graniczył z psychozą i obsesją ;p

Świetnie się czyta, jak zwykle Twoje wypociny, a i tym razem nawet nie ma się o co sprzeczać.

U mnie to podobnie wyglądało, choć zazwyczaj moimi klockami były konkretne sceny i nastroje, rzadziej pojedyncze elementy. 
Mega fajnie, że rozkmniasz kwestie 'wymyślone elementy vs. gracze', jak choćby dopuszczenie Deklamacji dla graczy. 
Dla tego typu tekstów mógłbym jakąś gazetę kupować, bo to faktycznie przydatne mięcho -w przeciwieństwie do wspominek, bezużytecznych scenariuszy czy opowiadań, larpów i wszystkiego, co z nimi związane. :)